Ανήκω στον εαυτό μου (2024)

(ακρυλικό σε καμβά, 140x110cm)
Μια μορφή γυμνή από ρόλους, καθισμένη μέσα στη σιωπή της. Τα χέρια, σμιλεμένα από εμπειρία και προσμονή, κρατούν το σώμα σαν να θέλουν να του υπενθυμίσουν πως του ανήκει. Δίπλα της, η κλασική κεφαλή της Υγείας — η θεά Υγεία — λειτουργεί ταυτόχρονα ως σύμβολο και ως ειρωνεία. Ένα παλιό τηλεφωνικό ακουστικό ακουμπά αλλόκοτα στο κεφάλι της, δημιουργώντας μια σουρεαλιστική δυσαρμονία. Η Υγεία, συχνά ιδωμένη ως κάτι μακρινό και ιδεατό, εδώ παρουσιάζεται παγιδευμένη σ’ ένα γελοίο σκηνικό επικοινωνίας — λες κι αναμένει οδηγίες ή διάγνωση από μια αποσυνδεδεμένη γραμμή.
Μα εδώ, δεν περιμένουμε απαντήσεις απ’ την άλλη άκρη. Ο διάλογος αρχίζει και τελειώνει μέσα μας. Το σώμα ανήκει σε εκείνον που το κατοικεί. Η σκέψη, η ακινησία, η στάση — όλα μαρτυρούν πως δεν χρειαζόμαστε εξηγήσεις απ’ έξω για να υπάρξουμε. Ανήκουμε στον εαυτό μας. Κι όταν αγκαλιάζουμε ακόμη και το παράλογο, βρίσκουμε μια σιωπηλή μορφή αλήθειας.